در پیام رهبر انقلاب در بزرگداشت فداکاری باشکوه و مظلومانه ی آتش نشانان مؤمن و با اخلاص در حادثه ی پلاسکو آمده است:
«صاحبنظران، این پدیده را در تحلیلها و محاسبات خود درباره‌ی ایران و ایرانی مؤمن به حساب آورند.»
فکر میکنم این جمله راهبردی ترین جمله در پیام معظم له است.
اهل تفکر همیشه در وقایع سخت و دردناک به دنبال حکمت ها هستند.
آیا حکمت وقوع این حادثه می تواند در این جمله نهفته باشد؟؟؟
... شاید!
وقتی به اوضاع امروزه ی کشور نگاه میکنیم و مشکلاتی را در تفکر و اراده ی برخی مسئولین میبینیم، حرف ها رنگ و بویی پیدا می کند تا جایی که بعضی از ما به اصطلاح «ولایی ها» شاید اینطور بگویند:
« عجب وضعی شده! کشور ما هم که شیر تو شیره! هر کی دستش برسه حق مردم رو بخوره کوتاهی نمیکنه! نه یکی! نه دوتا! همه جور آدمی. طرف ادعاش میشه که حزب اللهیه ولی عین خیالش نیست که دارم باهاش صحبت میکنم. خوب ننت خوب! بابات خوب! این حقوقی که میگیری به خاطر پشت میز نشستن که نیست! برای اینه که کار یه بدبختی مثل من رو راه بندازی! جرأت هم نمیکنی بهش بگی؛ از ترس اینکه کلا کارت رو راه نندازه. اون باباهه که هر ماه حق الناس به طور منظم به حسابش واریز میشده. حالا هم که دستشون رو شده میگن ببخشید اشتباه شد! آخه اصلا این آقایی که اینجوری میگه رو چی میشه بهش گفت؟ ...»
رفتار برخی مسئولین رده بالا آثار بسیار بدی بر جامعه ی ما گذاشته است. البته این ها قطعا برای ما امتحان است که نشان بدهیم چقدر و تا کجا پای انقلاب ایستاده ایم. اما این رفتارهای نابهنجار سیاسی و اخلاقی باید جایی پاسخ خود را بگیرد. و الا ناامیدی مانند موریانه درخت انقلاب را به کلی نابود خواهد کرد.
شاید بتوان گفت حادثه ی پلاسکو باب جدیدی را در عرصه ی جهاد و شهادت به مردم ایران نشان داد. این شهدا نشان دادند ریشه ی درخت انقلاب همچنان سرزنده و شاداب است و اگر نارسائی هایی وجود دارد همه مربوط به شاخ و برگ هاست.
تفأل:
مدت زیادی نمی گذرد از آن موقعی که باغبان، شاخه ی ضخیم و تازه خشکیده ی این درخت را چید و با آن آتشی روشن کرد. هیچ کس فکر نمی کرد زمانی برسد که این شاخه ی قدیمی هم بخشکد. اما چاره ای نیست. صدای پای پاییز به گوش می رسد. شاخ و برگ های آفت زده ی دیگر هم به زودی خشکیده خواهند شد و باغبان آنها را خواهد چید. بعد از آن دوباره وقت بهار است. این درخت دوباره جوانه خواهد زد.
